کار گرم به فرآیندهایی اطلاق می شود که در آنفلزاتبه صورت پلاستیکی بالای خود تغییر شکل داده اندتبلور مجدددما بالا بودن دمای تبلور مجدد باعث می شود که مواد در حین تغییر شکل تبلور مجدد کنند. این مهم است زیرا تبلور مجدد مواد را از بین می بردسخت شدن کرنش، که در نهایت حفظ می کندقدرت تسلیموسختیکم وشکل پذیریبالا این در تضاد باکار سرد.
حد پایین دمای کار داغ توسط دمای تبلور مجدد آن تعیین می شود. به عنوان یک دستورالعمل، حد پایین دمای کار گرم یک ماده 60٪ آن استدمای ذوب(روی یکمقیاس دمای مطلق). حد بالایی برای کار گرم توسط عوامل مختلفی تعیین می شود، مانند: اکسیداسیون بیش از حد، رشد دانه، یا تبدیل فاز نامطلوب. در عمل معمولاً مواد ابتدا تا حد بالایی گرم می‌شوند تا نیروهای تشکیل‌دهنده را تا حد ممکن کم نگه دارند و مدت زمان موجود برای کار داغ قطعه کار را به حداکثر برسانند.
مهمترین جنبه هر فرآیند کار گرم، کنترل دمای قطعه کار است. 90 درصد انرژی وارد شده به قطعه کار به گرما تبدیل می شود. بنابراین، اگر فرآیند تغییر شکل به اندازه کافی سریع باشد، دمای قطعه کار باید افزایش یابد، اما معمولاً در عمل این اتفاق نمی‌افتد. بیشتر گرما از طریق سطح قطعه کار به ابزار خنک کننده از دست می رود. این باعث ایجاد گرادیان دما در قطعه کار می شود که معمولاً به دلیل سطح مقطع غیر یکنواخت است که در آن مقاطع نازک تر از مقاطع ضخیم تر سردتر هستند. در نهایت، این می تواند منجر به ترک خوردن در سطوح خنک تر و کمتر انعطاف پذیر شود. یک راه برای به حداقل رساندن مشکل، گرم کردن ابزار است. هرچه ابزار داغ تر باشد، حرارت کمتری به آن از دست می رود، اما با افزایش دمای ابزار، عمر ابزار کاهش می یابد. بنابراین دمای ابزار باید به خطر بیفتد. معمولاً ابزار کار گرم تا 500-850 درجه فارنهایت (325-450 درجه) گرم می شود.
