جوشکاری با مقاومت الکتریکی (ERW) به گروهی از فرآیندهای جوشکاری مانند جوشکاری نقطه ای و درز اطلاق می شود که باعث ایجاد ادغام سطوح فایینگ می شود که در آن گرما برای تشکیل جوش توسط مقاومت الکتریکی مواد همراه با زمان و نیروی مورد استفاده برای نگه داشتن جوش ایجاد می شود. مواد در هنگام جوشکاری با هم برخی از عوامل موثر بر حرارت یا دمای جوش عبارتند از: نسبت قطعه کار، پوشش فلزی یا عدم پوشش، مواد الکترود، هندسه الکترود، نیروی فشار الکترود، جریان الکتریکی و طول زمان جوشکاری. حوضچه‌های کوچکی از فلز مذاب در نقطه بیشترین مقاومت الکتریکی (سطوح اتصال یا "فایینگ") با عبور جریان الکتریکی (100-100،{2}} A) از فلز تشکیل می‌شوند. به طور کلی، روش های جوشکاری مقاومتی کارآمد هستند و آلودگی کمی ایجاد می کنند، اما کاربرد آنها محدود به مواد نسبتا نازک است و هزینه تجهیزات می تواند بالا باشد (اگرچه در شرایط تولید ممکن است هزینه هر جوش کم باشد).
